Grasgevoerd en wild gevangen

Catharina DelmarcelBlog, Eten2 Comments

Grasgevoerd en wild gevangen - Boer Robbie review

Als je veel moeite doet om gezond te eten, wil je ook kwaliteit in je winkelmandje. Dingen die liefst niet bespoten, genetisch gemanipuleerd of in chemicaliën gedrenkt zijn. Zulke ingrediënten smaken meestal ook stukken beter. Je hoeft er geen mayo of kaassaus overheen te gooien.

Bij dierlijke producten vind ik kwaliteit eens zo belangrijk. Omdat toxines zich vaak opstapelen in vetten. Niks mis met dierlijk vet op zich, het is zelfs erg nuttig, maar er moet natuurlijk geen troep in zitten. En al helemaal geen extra shotje antibiotica, wat bij conventioneel gekweekte dieren courant wordt toegediend. Ook de levenskwaliteit van het dier is iets waar ik me zorgen om maak. Daarom ging ik als student al naar de bio slager. Het hoefde geen grote lap vlees te zijn, maar wel eentje waar ik me goed bij kon voelen.

“Je bent niet wat je eet, je bent wat je eten eet”

Wordt je spinazie gekweekt in volle grond, onder echt zonlicht of zit hij in bakjes water met chemische mest onder een lamp? Het bepaalt hoe de moleculen van die spinazieblaadjes eruitzien. En die komen natuurlijk ook in jouw systeem terecht als je lekker spinaziepuree maakt.  

Wat een dier eet, komt even goed in jouw lijf terecht. Eet dat dier vooral voer dat het vetmest, maar eigenlijk bestaat uit een soort afvalproducten uit de industrie, zal de kwaliteit van het vlees / de melk / eieren minder zijn.

Daarbij telt ook de locatie mee, natuurlijk. Een bio geit die in een stukje weiland langs de kant van een snelweg staat, zal in haar melk en vlees meer lood hebben zitten dan een dier dat ergens in de wilde natuur graast.

Grasgevoerd vlees, wat is dat eigenlijk?

Ik heb intussen ontdekt dat 100% grasgevoerd vlees, van dieren die gewoon vrij rondlopen en grazen, een zeldzaam iets is in onze streken. We hebben er de natuurgebieden niet meer voor, helaas. Daarom staat het merendeel van het vee bij ons 90% van de tijd op stal. Ook heb ik gemerkt dat er soms wel “grasgevoerd” op een label staat, maar dat de kleine lettertjes zeggen dat de dieren wél bijvoeding krijgen, vooral ’s winters, omdat het gewoon niet mogelijk is ze de hele tijd te laten grazen.  

Er zijn maar een paar producenten die de belofte 100% grasgevoerd echt waarmaken. Daarom was ik ook geïntrigeerd toen er een nieuw bedrijfje op de markt kwam in Nederland, met écht 100% grasgevoerd vlees en wild gevangen vis.

UPDATE: dit bedrijfje bestaat inmiddels niet meer, de naam en link is dus verwijderd. Maar je kan gerust verder lezen over onze ervaring met grasgevoerd vlees en wilgevangen vis en de ideeën erachter!

Grasgevoerd vlees was iets wat wij onszelf tot nu toe niet zo vaak gunden. Ik koop wél altijd bio vlees en waar het kan ook bio of wild gevangen vis. Meestal kijk ik uit naar een koopje of actie en dan sla ik een voorraadje in en gooi het in mijn XL diepvries (beste investering ooit).

Ik vond het dan ook echt leuk toen ik de kans kreeg om voor dit bedrijfje een proeverij te doen en met hun producten een paar receptjes te maken. Lucky me!

Kwaliteit

Zoals gezegd koop ik vlees minstens bio, maar dit gaat ver voorbij bio. Het is vlees van loslopende (of zwemmende) dieren uit natuurgebieden. Je kan het dus eigenlijk gewoon als “wild” betitelen. De lamskoteletten zijn groter en vleziger dan wat ik ooit gezien heb. De steak ongelooflijk mals. De zalm heeft een diep oranjerode kleur en is heel stevig van structuur. De méga grote ribbetjes waren een topper bij het hele gezin – en bij onze pluishond die achteraf de botjes mocht afknagen.

Wat ik ook bijzonder vond, was dat het vet van het lamsvlees veel lichter leek dan wat ik gewend ben. Normaal verteer ik schapenvet niet zo makkelijk. En al helemaal niet als het opnieuw opgewarmd wordt. Van deze lamskroon hebben wij 3 dagen gegeten en het beviel me telkens even goed.

Smaak

De steaks, burgers en ribbetjes die we op de BBQ legden waren allemaal ont-zettend lekker.

Gisteravond bakten we als snackje voor het slapengaan nog snel een stukje zalm op, met olijfolie in de pan tot het vel knapperig was. Wat citroen erover, snuf zout. Dat was echt gewoon snoep!

Qua smaak zouden wij liefst nooit meer iets anders eten. Dikke 10 op 10.

Ecologie

Als je de documentaire (en boek) Sacred Cow kent, of het werk van bioloog Allan Savory, dan weet je dat loslopend vee helemaal niet het einde van de planeet betekent. Integendeel. Onbruikbare terreinen, te steil of te rotsachtig voor de landbouw, kunnen door grazende dieren prima gebruikt worden om van te eten en op te lopen. Zo’n “verloren” lap grond wordt op die manier omgezet in geweldig voedzame proteïnen (vlees en melk) en nuttige bijproducten (leer, botten, hoorn). De overgrote meerderheid van het land op aarde is overigens niet voor landbouw geschikt, maar vaak wel voor de veeteelt.

Allan Savory toonde de wereld dat je van woestijngebied opnieuw prachtig groen land kan maken door er op een bewuste manier veeteelt te bedrijven. De mest van de dieren en het omwoelen van de aarde creeërt in enkele jaren tijd een vruchtbare ondergrond waar struikjes en bomen een nieuwe biotoop maken voor allerlei andere dier- en plantsoorten. En voor de mensen die er wonen betekent de toevoeging van vlees in hun dieet het einde van de honger en een grote verbetering voor hun gezondheid (en van de schoolresultaten van hun kinderen!). De TED talk van dr Savory en de documentaires hierover zijn wondermooi om te zien.

Dierenwelzijn

Ons welzijn en het welzijn van de dieren die we consumeren moeten ideaal gezien gelijk oplopen. In het geval van deze producten is dat ook zo. Hoewel, de wilde Alaska zalm en in Nieuw-Zeeland loslopende runderen hebben het waarschijnlijk stukken leuker dan wij scharrel-mensjes.

Iets wat ons opviel: we hadden allemaal minder grote porties nodig dan we normaal eten van “gewoon bio” vlees om een vol gevoel te hebben. Er zit op de een of andere manier méér energie in het vlees van deze wilde dieren. Of misschien is het wel compacter van structuur. Ik voel me er in elk geval heel goed bij om zulk “wild” vlees te mogen eten.

Prijs

Het rundsvlees dat ik proefde was een stuk duurder dan de bio-biefstuk die ik normaal koop – het is dan ook bijna een ander product. Maar het lamsvlees en varkensvlees vielen me erg mee van prijs. De kip en parelhoen waren zelfs goedkoper dan de bio-variant.

Omdat we daadwerkelijk sneller vol zaten met dit vlees, zou het wel eens kunnen dat de rekening uiteindelijk niet zo verschillend is als wat we normaal uitgeven. Daar zou ik even een tijdje mee moeten experimenteren om het precies uit te zoeken.

Onze conclusie

Het resultaat van deze proeverij? Dit is echt genieten zonder zorgen om je gezondheid / dierenwelzijn / de planeet. Als je een lokaal bedrijfje vindt om zelf grasgevoerd vlees of wilgevangen vis te kopen, kan ik dat van harte aanbevelen!

PS In onze steungroep voor AIP op Facebook, hebben we een document met allerlei verkoopadresjes voor vlees en andere AIP-oké producten. Check it out!

xxx Catharina

Comments

Plaats een reactie